یک نامه ای برای این دانشگاه ها باید نوشت و فرستاد به اسم نامه ی انگیزه (letter of motivation) که تا حد زیادی دفاعیات آدم را به بازی می گیرد. مثلا من، یه آدمی که بیشتر از اینکه دانشگاه بره و توی کتابخونه پرسه بزنه و دم لابراتوارهای بچه های تکمیلی( ارشد و دکترا) دخیل ببنده، توی یه مدرسه ای، سر یه کلاسی، توی یه جلسه طرح درس نویسی یا مشغول رایزنی با آدمک پژوهشی و آموزشی بوده....، حالا چه طور می تونه نشون بده که انگیزه داره وارد این زمینه تحقیقاتی بشه؟ هدف علمی من (Scientific Purpose) چقدر به نظر اون خانم یا آقای داور باور کردنیه؟ کجای این جمله هام باید بنویسم که توی این تجربه های پراکنده کاری (از پیش دبستانی گرفته تا سال پایینی های دانشگاه و وُرک شاپ کلونینگ!) چه چیزهایی به دست آوردم؟... توضیحش ساده نیست... یه لحاف چهل تیکه ست؛ هر روزش و ماهش به یه رنگ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment